اهورا را بوسید و گفت : اجازه میدی آجی یکٌم استراحت کنه؟ خسته ام اهوراي من !

اهورا سخاوتمندانه بوسه ا یٌ روي گونه ي صاف وسفید خواهرش کاشت و از اتاق بیرون رفت .

پانیذ بلند شد

لباسش را عوض کرد . شال بافت سورمه اي رنگش را روي شانه هایش انداخت و به سوي بالکن

رفت . روي

صندلی نشست و به کوچه که خلوت بود زل زد . اما خودش می دانست نگاهش به پنجره اتاق آن

مسافر

همیشگی است تا کمی با او صحبت کند . انتظارش آنقدرها طولانی نشد . فرزاد در حالی که حوله

ا یٌ روي

موها شٌ انداخته بود و تند تند موها شٌ را خشک می کرد لبه ي پنجره آمد . لبخندي به پهناي صبح

روشن

فردا روي لب هاي پانیذ نشست . با لبخند گفت :

فرزاد شادمانه لبخند زد و گفت : سلام بانوي کوچک . من خوبم . تو سرما نخوري؟

فرزاد حوله را کناري انداخت و گفت : خشک شده . داشتم نم آخرو می گرفتم .

پانیذباشیطنت سر تکان داد و گفت : خسته نباشی !

دلش لزریدو چرا قسمتش از رامبد مهربانی نبود؟ ! با لحن غریبی گفت : مگه من کیم؟

فرزاد با شیطنت گفت : فرشته .یه دختر دوست داشتنی . یکٌی که دل کندن ازش سخته .

حس بد سرما زیر پوستش جولان داد و کجا بود آن تمام شده در همه ي مقیاس های دنیا تا مهربانی

پسر

همسایه راببیند که سرسختانه منعش می کرد . زیر لب گفت :

نگاه ریخت به چشمان سیاه مرد روبرو و گفت : تو مهربونی . چرا؟

فرزاد متعجب نگاهش کرد و گفت : کیا بد بودن؟

پانیذبابغض گفت : همه .

دیگه تو بالکن نمیری!!. -

ها؟ ! -

خداحافظ . -